“Bazı Kürt oymaklarının öz-be-öz Türkçe adları da Müslümanlığı kabul etmelerinden sonra değişmiştir. Haldi-Halidi, Cafarlı-Caferi, (Abaza) Abhas-Abbas, Kuris-Kureyşi, Hasarenli-Hasenanlı gibi...
V. Minorsky, “Kürtlerin İrani sayılması, Irki olmaktan ziyade; dil ve tarih mütalaalarına dayanmaktadır. Kürtlerin merkezi sahaya yerleşmeden evvel, oralarda isimleri kendilerininkine benzeyen, fakat başka menşeli Kardu adlı bir kavim yaşamış olduğu ve bunların sonradan İran menşelilerle karışmış olduğunu ileri sürmek mümkündür” der.
Bu ifade dahi Kürt bölücülerin sahiplenmeye çalıştığı Kardular’ın Kürt olmadığını, Kürtlerin de İranlı, yani Aryan olmadığını göstermektedir.
Ayırımcılar “Kürtçe”yi ayrı bir dil gibi göstermek isterler. Halbuki tek bir “Kürtçe” olmadığı gibi, hiç bir “Kürtçe” ağız da yazıya geçmiş değildir!.. (Bakınız: Goichi Kujima) Kürtçe denilen ağızların pek çoğunda gramer Türkçe’yi andırır...
Mesela cümlede öğelerin sıralanması çoğu zaman Türkçe gibi
Özne + Tümleç + Yüklem şeklindedir.
Hint-Avrupai dillerdeki gibi
Özne + Yüklem + Tümleç şeklinde değildir....
Bu da bizim yakıştırmamız değil, bilakis Kürtçülerin yayınlarında yer alan hususlardır.
Örnekler:
Ez it we re dibejim... Min jı wi re da...
Kürtçe
Ben ona söylüyorum... Ben ona verdim... Türkçe
I am telling him ... I gave it to him ...
İngilizce
Min sev heye ... Ez dewlemend bum ... Kürtçe
Benim elmam var ... Ben zengin idim .... Türkçe
I have an apple ... I was rich ... İngilizce
Wi lı ser reki ne aw heye ne çamor ....
Kürtçe
O yolun üstüne ne su var ne çamur .... Türkçe
There is neither water nor mud on that road .... İngilizce
Ez Kırmanç ım ... Ez civan ım .... Kürtçe
Ben Kırmanç’ım ... Ben civanım (gencim) ... Türkçe
I am Kırmanç ... I am young .... İngilizce
Zu vare, kalemiha hılda, hikatamın binvise... Kürtçe
Çabuk gel, kalemini al, hikayemi yaz .... Türkçe
Come quickly, take your pencil, write my story... İngilizce
Ez dıbıjim, Kırmançi Turani’ye, ew dibiye na... Kürtçe
Ben diyorum ki, Kırmanç Türk’tür, o diyor ki, hayır... Türkçe
I say that Kırmanç is Turk, he says no... İngilizce
Vare, çay veho... Kürtçe
Gel, çay iç... Türkçe
Come, have tea.... İngilizce
Bu örnekler Hint-Avrupaî olduğu iddia edilen “Kürtçe” cümlelerin nasıl Turani bir gramer yapısına sahip olduğunu göstermektedir.
Kürtçe denilen şahıs zamirlerinden ilki Ez, Farsça gibi görünür ama aslı Öz’dür. Orta Asya’da Türkler “Özüm Kırgız” der... Bu ifadenin Ez Kırmançım ile yakınlığına dikkatinizi çekeriz.
İkincisi Min’dir ki, Anadolu Türkçesinde Ben, Azeri lehçesinde Men şeklindedir. Orta Asya’da da kullanılır. Birinci şahıs takısı yukarda görüldüğü gibi değişmemiştir bile!...
Azeri’nin Men Türkem demesi ile, ayırımcının Mın Kırdım demesi arasında ancak ağız farkı vardır!.. Denizli ağzında Mustafali (Mustafa Ali) bile daha fazla farklılık gösterir!..
Öte yandan Orta Asya’da Kürt kelimesi Kurt veya Kırt olarak kullanılır.
Bir Türk boyu olan Başkırtlar gibi!... İkinci şahıs Tu veya Te’dir ki, Sen’den bozma olduğu ortadadır...
Üçüncü şahıs Ew’dir. “W” harfinin V’den farkı; birincinin ağzı
“O” der gibi yuvarlattıktan sonra telaffuz edilmesidir ki, Türkçe’de Tavuk derken çıkar... Böylece Ew’in aslında Eo olduğu ve “O” kelimesinden bozma olduğu görülür!...
Şu halde sıralarsak Min-Te-Ew, Ben-Sen-O’dan başka bir şey değildir!... (Bak: Kürtçe Gramer, yazarı Dr. Kamuran Ali Bedirhan, Deng Yayınları, 1991... Bu sözde Kürtçü ayırımcı yazarın adı bile Türk’tür. Han unvanını Türkler’den başkası kullanmaz!)
“Kürtçe” ağızların İran’la olan bağlantısına gelince Pers, Sasanî dillerinde, diğer Aryan dillerde de Kürt kelimesi yoktur. Med dilinde de yoktur... Arapça’ya ise sonradan girmiş olup, Etrak (ürkler) gibi çoğul haliyle Ekrad olarak alınmıştır. En eski devirlerden beri göçebe-konargöçer anlamında kullanılmıştır. Yani Kürtler İranlılardan etkilenmişlerdir, bazı Fars kökenli Kürt aşiretleri vardır ama; köken olarak tümüyle onlara bağlı değillerdir.
451 yılında Kafkasya üzerinden Mugan’ın güneyinde yerleşmiş olan Akhun Türk topluluklarından, 12. yüzyılda Harzemşahlar döneminde Mugan Türkmenleri olarak bahsedilmektedir.. Bu Türkmenler Arap kaynaklarında Ekrad-ı bi-iskan, yani yerleşik olmayan Kürtler olarak geçer.”
(Devam edecek)
(Kaynak: Ali Tayyar Önder, Türkiye’nin Etnik Yapısı, Kripto Yayınları, Ankara 2010, 50. baskı,s. 170-171.
