Bugün kitaplarla olacağız. Şiirle öncelikle... Hüsam Kurt’un “Biz Seninle Bir Bakış AŞK’tık” kitabından başlıyorum. Kora Yayınları’ndan çıkmış Hüsam Kurt’un kitabı. Kurt sıradan bir şair değil, usta... Söz dizimi, sözcüklere yüklediği anlam ve derinlik hemen göze çarpıyor. Sözünün ufku geniş; bulutlu, puslu değil, açık ve bu ufkun seyri güzel, çünkü imgeler uçuşmakta. Kitapta aşk ögesi başat durumda, aşkı anlatılanların dışında anlatma cehdi şairi nitelikli ve özgün kılıyor.
Şu dizeler yukarıdaki söylemlerime yeterli kanıttır sanırım, kutluyorum Kurt’u:
“Bazı insanlar hayatına/birkaç günlüğüne giren şehirler gibiydi
Bazı şehirler hayatını/sonuna kadar işgal eden insanlar gibiydi
Bazı insanlar bazı şehirler/hayatın en zor dersiydi aşk gibi/aynı yerden/ne kadar çalışsan da devamsızlıktan sınıfta kaldığındı”
İkinci kitabımızın şairi Mehmet Demirel Babacanoğlu, kitabın adı “Yüzsüzler Yüzünü Alsın” , şairin kendi yayını. Babacanoğlu duyuşta ve deyişte özgün ama çelişkili bir şair. Çelişki şurada; yer yer işçilikten ve şiirsellikten uzak, düz yazıya yakın dizelere rastladım bu kitapta, özellikle yergi türünde bunlar var; gelgelelim yer yer de ve de çoğunlukla kuyumcu özeni ve ince işçiliğini aşan şiirler aşk olsun dedirtiyor insana. Babacanoğlu, kitabını uygun, alımlı, nitelikli desenlerle de süslemiş, bu da daha anlamlı ve çekici kılmış yapıtını.
Bu şairimizden de tadımlık dizeler sunayım, selamla:
“Kara gözlüklü kara kız/karalara bürünmüşsün/görünmüyor hiçbir yerin/hamamlar kurnalar sevinsin”
“Bugün çiçekler açıyor desem/sevinir misiniz/yarın güzel olacak desem/ölür müsünüz/denizler gitti, orman bitti/gök boyandı siyanüre desem çatlar mısınız/us dellendi, beyin patladı/karanlık başladı desem/uyanır mısınız”
Ve bir kitap da Azerbaycan’dan. Adı: “Bir Evren ve Men”, şairi Firuz Gurbani. Kitabını “Yüreğimin değersiz sözlerini Cazim Beğ’e hediye edirem” diye imzalayarak yollamış. Şair, içindeki evrenle o bildiğimiz büyük evrene sesleniyor ama o evrende bir yer var ki orası onun gözünde özge ve sevgili bir evren, Azerbaycan orası... Oraya olan kaygısı pek çok... Aşk da var elbet Firuz’un şiirinde, ne var ki o aşk bile Azerbaycan kokulu. Şu şiir bu dediklerimin kanıtı olsun, deniz boyda sevgiler olsun bu şaire:
“Mene tay (eş) bu evrende deli divane çok azdı/vuruldum bir göyçeğeyoh aklım bil bile azdı
Fena tutulup aşkına cefa çekmişem ki deme/aşksız sevgisiz evren menim olsa bil bile azdı
Deliyem akıllı olsam eye (yahu) evreni neynirem/goca evren bi bala zindandı desem bil bile azdı”
Ardahan’ın doğa cenneti ilçesi Posof’a dair üç kitap geldi. Posof Belediyesi yayımlamış, değerli Kaan Gündoğdu da editörlüklerini yapmış. Adlarını vereyim kitapların: Posof Araştırmaları, Nostaljik Fotoğraflarla Posof ve Saklı Cennet Posof. Adını son verdiğim kitap, harika fotoğraflarla dolu ve bu fotoğraflar şiirlerle desteklenmiş, sağ olsun Kaan kardeşim benden de dizeler almış. Ben de Yunus Zeyrek’ten dizeleri buraya aktarıyor, kutluyorum bu çalışmayı:
“Şafağın kızıllığında kim bilir/Nice umutlar var/ Boşluğu yıkar ansızın/Bir hırçın rüzgâr/Eylül’de kağnılar gıcırdar/yayla dönüşü/Bir mevsim boyu süren dünya tükenir/taşlı yollardan/Köye dönen gönüllerde/Ayrılık hüznü derindir”
