Buzdolabının kapağını açıyorsunuz, aslında neyi alacağınızı önceden biliyorsunuz ama tam kapıyı açtığınız sırada ne aacağınızı unutuveriyorsunuz. Hemen hepimizin başına gelmiştir. Bir tür unutkanlık denilebilir; örnekler çoğaltılabilir. Psikologlar bu duruma "Kapı Sendromu" adını veriyor.
Ancak bu durum, insan zihninin nasıl organize olduğuna ilişkin önemli ipuçlarını veriyor.
Sözgelimi tecrübeli sürücüler vitesi düşünmeden kullanır daha çok trafiğin durumuna odaklanır. Ya da tıpkı sürücünün, kritik bir viraja geldiğinde konuşmaya ara vermesi gibi. İşte "Kapı Sendromu", dikkatimizin bu düzeyler arasında gidip geldiği sırada meydana gelir ve hafızamıza olan güveni yansıtıverir.
Anahtarlarınızı almak için odaya girdiğinizi ve odaya girdiğiniz anda oraya anahtarınızı almak için girdiğinizi unuttuğunuzu düşünün. Psikolojik olarak gerçekleşen aslında şöyledir.
Plan stratejinin bir bölümünü gerçekleştirmek için yapılan eylem tamamen unutulmuş, ancak büyük olasılıkla bu plan, "Evden çıkmak" gibi daha büyük bir planın bir parçası olmuştur. Bu karmaşık yapıyı gerçekleştirirken her hangi bir anda, aklınıza "anahtarlar" gelmiştir.
İşte "Kapı Sendromu" hem fiziksel hem de zihinsel çevremizi değiştirdiğimizde gelişir. Daha da kısacası farklı şeyler düşünürken, farklı bir odaya gireriz ve unuturuz... Bu aslında, planlarımızla karmaşık eylemleri koordine etmeyi nasıl başardığımızın göstergesi olur.
