Çocuklar, hayatlarının ilk yıllarında en hızlı gelişimlerini yaşarlar. Bu dönemde, çocuklar hem fiziksel hem de zihinsel olarak büyük değişimler geçirirler. Bu değişimler, çocukların kendilerini, çevrelerini ve ilişkilerini nasıl algıladıklarını etkiler. Bu nedenle, çocukların sağlıklı bir gelişim süreci geçirmeleri için, onlara sevgi, ilgi, güven ve destek veren bir bakım verene ihtiyaçları vardır. Bu bakım veren, genellikle anne, baba veya yakın bir akrabadır. Çocuklar, bu bakım verene bağlanarak, kendilerini güvende hisseder, dünyayı keşfetmeye cesaret eder ve sosyal beceriler geliştirirler. Ancak, bazen çocuklar, bakım verenlerinden yeterli ve uygun bir ilgi göremezler. Bu durumda, çocuklar güvensiz bir bağlanma geliştirirler. Güvensiz bağlanma, çocuklar için travmatik bir deneyimdir ve hayatlarının ilerleyen dönemlerinde pek çok soruna yol açabilir. Peki, güvensiz bağlanma nedir, nasıl oluşur ve nasıl önlenir? İşte, çocuklarda bağlanma travması hakkında bilmeniz gerekenler…
Güvensiz bağlanma, çocuğun bakım verenine karşı güven duymadığı, onun ihtiyaçlarını karşılayamayacağı veya onu terk edeceği korkusu yaşadığı bir bağlanma şeklidir.
Güvensiz bağlanma, çocuğun fiziksel veya duygusal olarak ihmal edilmesi, istismar edilmesi, reddedilmesi, tutarsız davranılması, ayrılma veya kayıp yaşaması gibi durumlarda oluşabilir.
Güvensiz bağlanma, çocuğun kendilik algısını, duygu düzenlemesini, sosyal ilişkilerini ve öğrenme yeteneğini olumsuz etkiler.
Güvensiz bağlanma, üç alt tipe ayrılır: Kaçınan, kaygılı ve dağınık.
Kaçınan bağlanma, çocuğun bakım verenine karşı ilgisiz, soğuk ve mesafeli davrandığı, onunla yakınlaşmaktan kaçındığı, ona ihtiyaç duymadığını gösterdiği bir bağlanma şeklidir.
Kaçınan bağlanma, çocuğun bakım vereninden yeterli ilgi ve sevgi göremediği, onunla oynamadığı, onu teselli etmediği, onunla konuşmadığı durumlarda oluşur.
Kaçınan bağlanma, çocuğun kendini değersiz, yalnız ve istenmeyen hissetmesine, duygularını bastırmasına, başkalarıyla yakın ilişki kurmaktan kaçınmasına ve bağımsızlık takıntısına neden olur.
Kaygılı bağlanma, çocuğun bakım verenine karşı aşırı bağımlı, kıskanç ve endişeli davrandığı, ondan ayrılmaktan korktuğu, onunla sürekli ilgilenmesini istediği bir bağlanma şeklidir.
Kaygılı bağlanma, çocuğun bakım vereninden tutarsız bir ilgi gördüğü, onun bazen ilgili ve sevecen, bazen ilgisiz ve reddedici davrandığı, onun davranışlarını öngöremediği durumlarda oluşur.
Kaygılı bağlanma, çocuğun kendini güvensiz, yetersiz ve değersiz hissetmesine, duygularını kontrol edememesine, başkalarına aşırı bağımlı olmasına ve ayrılık kaygısı yaşamasına neden olur.
Dağınık bağlanma, çocuğun bakım verenine karşı çelişkili, korkulu ve kararsız davrandığı, ona hem yaklaşmak hem de uzaklaşmak istediği, onunla hem sevgi hem de nefret duyduğu bir bağlanma şeklidir. Dağınık bağlanma, çocuğun bakım vereninden fiziksel veya duygusal olarak istismar edildiği, onun hem güvenli bir sığınak hem de bir tehdit kaynağı olduğu durumlarda oluşur.
Dağınık bağlanma, çocuğun kendini korku, öfke ve suçluluk duyguları içinde bulmasına, duygularını ifade etmekte zorlanmasına, başkalarıyla sağlıklı ilişki kuramamasına ve kişilik bozuklukları geliştirmesine neden olur.
Çocuklarda bağlanma travması, çocuğun bakım verenine güvensiz bağlanması sonucu yaşadığı travmatik bir deneyimdir. Bağlanma travması, çocuğun gelişimini, sağlığını ve mutluluğunu olumsuz etkiler. Bu nedenle, çocuklara sağlıklı bir bağlanma geliştirmeleri için, onlara sevgi, ilgi, güven ve destek vermek çok önemlidir.
Çocuklara iyi bir bakım vermek için, onların ihtiyaçlarını anlamak, onlarla iletişim kurmak, onlarla oynamak, onları teselli etmek, onlara sınırlar koymak, onlara örnek olmak, onlara saygı duymak gerekir. Çocuklara sağlıklı bir bağlanma sağlamak, onların hayat boyu mutlu ve başarılı olmalarına katkıda bulunur.
