Bu kafanın ‘muhalefet tarzı’ sadece mevcut iktidara yarar... Ne hafızası var ne de toplumun refleks özelliklerini okuyabilecek kapasitesi... Tek becerebildiği şey, seçim akşamları AKP’nin aldığı oy karşısında önce şaşkınlık içinde “Bu millet adam olmaz” teranesine sarılmak, sonra da kendi acizliğini ve iş bilmezliğini örterek, hezimetten ‘zafer’ edebiyatı çıkarmak...
Şu fikrimde ısrarlıyım: AKP ve neşet ettiği gelenek, sanıldığı üzere “Cami yapacağız, çeşme yapacağız” propagandasıyla karşılık bulmuş değil. Kendilerine karşı olan siyasî parti, akım veya yazar-çizer takımının ona saldırı biçimi ve toplumsal gerçeklere zıt siyasetiyle büyümüştür...
1994 mahalli seçimleri öncesiydi... Depreşen laiklik hassasiyeti kendisini “Bunlar gelirse genelevleri kapatacaklar” sözleriyle dışa vurmuştu... Artık Refah Partisi’nin ve Tayyip Erdoğan’ın yorulmasına, meyhanede bile seçmen aramasına gerek kalmamıştı... Bütün RP karşıtları laikliği ‘genelev özgürlüğü’ne indirgemişlerdi... Televizyonlarda belediyecilik hizmetleri, toplu taşıma, asfalt, kanalizasyon, park mark tartışılmıyor, “Ya bunlar gelir, genelevleri kapatır ve rejim elden giderse” diye efkâr patlatılıyordu... Bu kampanya öylesine ileri boyutlara varmıştı ki artık dayanamayan sanatçı Metin Akpınar rezaleti şöyle özetlemişti: “Hepimiz kerhaneci olduk!..”
Sonuç: Millî Görüş, tarihinde ilk defa İstanbul Belediye Başkanlığını ele geçirdi ve Tayyip Erdoğan başkan seçilerek kendisini bugünlere taşıyacak süreçte önemli bir aşama kaydetti... Üzerine titredikleri genelevler açık kalmaya devam ederken, sosyal dokuyu okuma özürlü o ‘skolastik mantık’ daha sonra da kendisini geliştiremedi... Meselâ, kimsenin sahip çıkamadığı şu meşhur ‘yetim 27 Nisan bildirisi’nin kime yaradığını fark edemedi... Tıpkı, ‘onursal’ damgalı hukukçunun ‘mağduriyet algısı’nı pekiştirmekten başka hiçbir halta yaramayan 367 dayatmasının doğurduğu siyasî sonuçları fark etmemesi veya doğru okuyamaması gibi...
Şimdi de ‘alkol’e kilitlendik... Siyasî iktidarın arayıp da bulamayacağı tarzda yükleniyorlar “İran mı oluyoruz?” diye... Düzenlemeye destek olan MHP dışındakiler hem kullandıkları dil, hem de oturdukları mantık çizgisiyle yine AKP değirmenine su taşıyan kimliğe büründüler ve yine farkında değiller... İktidar iki işi birden aradan çıkarmış oluyor... Birincisi, bu düzenlemeyle, iktidar, alkol kullananların bile aileleriyle alkollü mekânlara gitmediğini ve çoğunlukla aile bireylerini korumaya çalıştıklarını biliyor ve bu düzenlemenin toplumun önemli bir kesiminden destek göreceğini kestirerek doğruyu yapıyor... İkincisi ise ‘zıtların sürtüşmesi’nden açığa çıkan enerjiyi emme potansiyeli taşıdığı için siyaseten kârlı çıkıyor...
Halbuki “Doğruya doğru” dense ve ‘doğru’, bir gerilimin düşman kutbu haline getirilmese, siyasî iktidarın beslendiği suistimal alanları da kuruyabilecek, siyasî rekabette eşitlik sağlanacak... ‘En az üç çocuk’ tavsiyesinin neyi yanlıştı da karşı çıkıldı? Yükselen evlilik yaşı ve düşen doğurganlık, Türkiye’de nüfus dengesini kimin aleyhine bozuyor Allah aşkına?
Alkolün yaygınlaşmasını önlemek ve gençleri alkolden korumakla ilgili düzenleme konusundaki eleştirilerin haklı olabileceği tek bir nokta vardır; o da alkol hassasiyetin ‘zinâ’dan ve ‘kumar’dan neden esirgendiğidir... Toplumsal karşılığı olabilecek eleştiri budur... Zinânın bu hükümet döneminde yasal güvenceye kavuşması, hükümetin izah edemeyeceği bir çelişkidir ve buradan yüklenilmelidir...
Kim yapacak bunu? Metroda “Lütfen ahlâk kurallarına uygun hareket ediniz” anonsu yapıldığını duyar duymaz konuyu soru önergesiyle Meclis’e taşıyan milletvekili mi? İşte bu kafa, giriş paragrafında sözünü ettiğimiz kafaya tipik bir örnek...
Bir siyasî iktidar, muhalefeti kendi elleriyle dizayn etse ancak bu kadar sonuç alabilirdi!.. Seçimleri düşünerek çalışmalarına gerek yok!.. Muhalefet çalışsın yeter!..
