Sadece Türk dünyasında değil tüm dünyada tanınan isimlerden İbn-i Sina’nın sağlıkla ilgili sarf ettiği sözler merak konusu oldu.
İbn-i Sina''nın "şifasız hastalık yoktur, değersiz bitki yoktur" sözü de sıkça gündemde.
Modern tıbbın atası olarak bilinen İbn-i Sina sağlı ve hastalıkla ilgili şu sözleri kullanmış:
Tıp, insan vücudunun, hangi araçlarla iyileştiğine ve hangi müteharrikin insan vücudunu sağlıktan uzaklaştırdığını araştırır.
Şifasız hastalık yoktur; irade eksikliğinden başka. Değersiz bitki yoktur; tanınmamasından başka.
Her kalbi kuvvetli olan çok sevinen olmadığı gibi, her çok sevinçlinin de kalbi kuvvetli değildir.
Tıp ilmi ki beyte sığdırılmıştır ve söylemenin güzeli de kısa söylenmesindedir. Az ye! Yedikten sonra hazım oluncaya kadar başka bir şey alma! Zira şifa yemeğin hazım olunmasındadır. İnsanın sağlığını bozan yemek üzerine yemek yemektir. O yüzden tıpta, hastalık ve sağlığın sebeplerini bilmemiz gerekir.
Derdin devasızı, iyinin kötüye muhtaç olmasıdır.
İyiliğin şartı beştir: Tez olmalı, gizli olmalı, gözde büyütülmemeli, sürekli olalı ve yerini bulmalı.
Ruhsal bir hayal gücü vardır. Bu güç, hastalıkları oluşturabileceği gibi, var olan rahatsızlıkları da ortadan kaldırabilir. Beden, ruhsal hayal gücünün emirlerine itaat etmek zorundadır.
Bütün hastalıklar esasen yenilen ve içilen şeylerden ileri gelmektedir.
İBN-İ SİNA’NIN EĞİTİMLE VE DİĞER KONULARLA İLGİLİ SÖZLERİ:
Aletlerin en faydalısı kalemdir. Bir şişe mürekkep bir külçe altından hayırlıdır.
Dünya bir eğlence ve oyun yeri değildir.
Ben erdemden başka zenginlik tanımıyorum.
Aklı bol olan, zamanın kıtlığından zarar görmez. Bildim ve anladım ki hiçbir şey bilinmemiş ve hiçbir şey anlaşılmamıştır. Ben öküzden korkarım çünkü onun silahı var ama aklı yok.
Hayatın genişliği, uzunluğundan daha önemlidir.
Dünya, aklı olup, dini olmayan adamlarla ve dini olup, aklı olmayan insanlar olarak ayrılmıştır. Cahil bir hekim ölüm kampının yardımcısıdır.
İtimatta layık en büyük şey, akıl ve iyi ahlaktır.
Açıktır ki, önce var olmayıp sonra var olan her şey, kendinden başka bir şeyle belirlenir. insanın ruhu kandil, bilim onun aydınlığı ve Tanrısal bilgelik de kandilin yağı gibidir. Bu yanar ve ışık saçarsa o zaman sana “diri” denilir.
Bilim ve sanat uyuşamadığı ülkeyi terk eder.
Avam gördüğüne duyduğuna, havas her şeye inanır. Hassül havas ise inandıklarını yaşar.
Hiç kimse görmek istemeyen kadar kör değildir.
Dünya harcını kendisi alan padişah benden daha mutlu ve hiçbir bey de benden bahtiyar değildir fakat siz bu zevki bilemezsiniz. Dünya hırsı peşinde olanların gözleri bunları seçemez, onlar tek gözlüdür.
Benim gönlümün kırılmaz sabrı, senin gönlünün yumuşamaz katılığı var. Şu halde sevgilim aşk yolunda ikimiz de sert taşız.
Bilim ve sanat takdir edilmediği yerden göç eder.
Faziletler alışkanlık haline gelince saadet doğar. Kendinin ne olduğunu bilen insan, bazı kendini bilmezlerin, onun hakkında söylediklerinden etkilenmez.
İhtiyarlığın rengi benim sakallarımın yanında bir ihtar nişanıdır ki bana yolsuz davranışlar, kötü işler yapmaya meydan kalmadığını bildirir. Bana bu akları boya diyenler oldu. Ben de onlara şöyle dedim: Ben bu ihtiyarlığı, bu ak saç ve sakalı diri olarak üzerimde taşımak istemiyorum. Bir de onları siyah boyaların altına gömüp ölü olarak nasıl taşıyayım.
