Birisi engelli 6 çocuğu evlat edinen bir yarışmacı, şarkı söylerken detone olsa da jürinin gözüne batmıyor. Yine ABD’de okulda ve mahallede diğer arkadaşları tarafından hor görülen bir göçmen
çocuğunun söylediği şarkı yüreklerde daha derin bir iz bırakıyor. Bizde de duyma yetisini yitirmek üzere olan bir şarkıcıya kol kanat geriliyor. İnsan doğası işte, zayıf olanın yanında yer almak, merhamet duygularını harekete geçirmek için fırsat kollamak... Peki, bu durum adil mi? Baktığınız çerçeveye bağlı, biraz. Yaşanan acıların getirdiği duygu patlaması, genellikle yaratıcılığı da tetikliyor. Bu potansiyel varsa, mağdurun önünü açmakta bir sakınca yok.
