Seyirciyi ekrana bağlamanın yolu, yarışmacı olarak seçilen ve günlerce ekranda kalacak kişilerin bir hikayesi olmasından geçiyor. Böylece toplum olarak o yarışmacının hikayesini, muhtemelen hayatındaki acı deneyimi kendi acımız gibi benimsiyoruz. Sanki kendi dertlerimiz yokmuş gibi... Onlar ekranda kenetleniyorlar, bizler ekran başında... Sonuç: Gelsin reyting rekorları... İşin suyu o kadar çıktı ki, artık herkesin bir hikayesi var. Bir moda yarışmasına mı katıldınız, anlatın hikayenizi, gelsin oylar size... Jüri üyelerine, diğer yarışmacı arkadaşlarınıza ve tabii ekran başındakilere ne kadar göz yaşı döktürürseniz, performansınız da o kadar yüksek olur. Eskiden birinin acısına onu rencide etmeden ortak olan bir toplumduk, nerelere geldik!
