‘Ölmüşleri yaşatan, yaşayanların bellekleridir.'' der Çiçero. Tarihin kaydettiği öyle ölmüşler vardır ki, yaptıkları ve söyledikleri asırları çoktan aşmışlardır…
Yaşayanların belleklerinde onları yaşatan da, budur aslında. O büyük ölülerin tarihte bıraktıkları silinmez izler, damgalardır…
Voltaire ise, “Tarih, her şeyin tarihle doğrulanabileceğini doğrulamaktadır.” der.
Tarihin hakikat olarak karşımıza çıkardığı en büyük gerçeklerden biri de, dünyanın en büyük raconunu kesen ismin şüphesiz Büyük Önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk olduğudur…
Nasıl inkar etsin ki tarih bunu?
İşgal edilmiş bir memleket, orduları dağıtılmış, halk on yıllar süren savaşlardan bıkmış. Üstüne yokluklar…
Karşınızda ise, düvel-i muazzama!
Bütün bu şartlar ortadayken, 3 Kasım 1918’de Adana’dan İstanbul’a geldiğinde Haydarpaşa’dan bir istimbotla Galata’ya geçerken düşman ordularının savaş gemilerini görünce raconu bu sözlerle kesmiştir Mirliva Mustafa Kemal; “Geldikleri gibi giderler!”
Böyle bir işgalin olabileceğini önceden tahmin etmiş ve kısa bir süre önce padişaha ve sadrazama bu konudaki düşüncelerini aktarmıştır. İşte, bindiği istimbot şimdi dev düşman zırhlılarının arasından geçiyordu. Mustafa Kemal, Kurtuluş Savaşı’nı başlatacak sözlerini, daha sonra adı Kartal olacak o teknenin güvertesinde söylemiştir: “Geldikleri gibi giderler!..”
Mustafa Kemal’in yakında girişeceği Milli Mücadele’nin başlangıç sloganıydı bu sözler…
