Tarık, o yarışmada müzisyen tarafıyla ön plana çıkmış, ardından bir albüm yaparak, diğer yarışmacılara göre, biraz daha fazla gündemde kalmıştı. Ama tıpkı bir başka sesi güzel yarışmacı Hacer örneğinde de olduğu gibi, o da çıkarılan albümden sonra kayboldu gitti. Tarık’ın vurguladığı “kobay” durumu, biraz da bugün de devam eden “gençlik öğütme” mekanizmasının bir başlangıcıydı. Yalnız “Biri Bizi Gözetliyor” formatında değil, “Pop Star” benzeri müzik yarışmalarında da birçok genç, ekranda olduğu süre içinde kaldıramayacağı kadar şöhrete ulaştı ve geniş kitlelerden kabul gördü. Ancak bu şöhret enflasyonunun bir bedeli olmalıydı. Ve oldu da. O imza almak için kapıların kırıldığı gençleri bugün kim hatırlıyor? En önemlisi, o “tatlı hayat” günlerinin ardından sudan çıkmış balığa dönen o insanların psikolojisiyle kim ligileniyor?
