Elon Musk’un son dönemdeki açıklamaları, İngiltere siyasetine dair tartışmaları alevlendirdi. ABD’li milyarder, Kral Charles’tan parlamentoyu feshedip erken seçim ilan etmesini talep etti, İşçi Partisi milletvekillerine hakaret etti ve aşırı sağcı figür Tommy Robinson’ı “siyasi mahkûm” ilan ederek serbest bırakılmasını savundu. Bu çıkışlar, İngiltere’nin sağcı hareketlerle olan karmaşık ilişkisini yeniden gündeme taşıdı.
STARMER VE İŞÇİ PARTİSİ’NİN SESSİZLİĞİ
Musk’un söylemlerine karşı İşçi Partisi lideri Keir Starmer ve kabinesi sessiz kalmayı tercih etti. Starmer, geçmişteki görevlerinde cinsel istismar davalarına yönelik eleştirilerin hedefinde olsa da, sağcı tepkilerden çekindiği için doğrudan bir adım atmıyor. Bu tutum, hükümetin, sağ görüşlerin politikalarını belirlemesine izin verdiğini gösteriyor. İşçi Partisi’nin göçmenlik konusundaki sert tutumu da bu durumu pekiştiriyor ve İslamofobik söylemlere zemin hazırlıyor.
Musk’un Reform UK partisine finansal destek sağlayacağına dair iddialar, yasal bir boşluğun açıkça kullanılabileceğini gösteriyor. Ancak bu durum, İşçi Partisi’nin yasa değişikliği yapmaktan çekinmesiyle daha da karmaşık hale geliyor.
SAĞ HAREKETLERİN YÜKSELİŞİ
Nigel Farage ve Reform UK gibi sağcı partiler, Musk gibi figürlerin desteğiyle güçleniyor. Farage, Robinson gibi tartışmalı isimlerle mesafesini korusa da, ırkçılık ve ayrıştırıcı söylemleri kullanarak destek toplamaya çalışıyor. Öte yandan, hükümetin sosyal politikalarındaki başarısızlıklar sağcıların büyümesine zemin hazırlıyor. Kış yakıt ödeneklerinin kaldırılması, toplu taşıma ücretlerindeki artış ve emeklilik reformlarına dair adımlar halkta büyük bir tepki uyandırdı.
ÇÖZÜM NE?
İngiltere, sağcı hareketlerin yükseldiği ve İşçi Partisi’nin çözümsüz kaldığı bir krizle karşı karşıya. Çıkış yolu, sendikaların ve sol hareketlerin toplumsal hareketlilik yaratmasıyla mümkün olabilir. Özellikle sağlık sektörü ve eğitim gibi temel alanlarda yaşanan krizlere karşı güçlü bir dayanışma gerekiyor. İngiliz solunun söz konusu çabaları, yalnızca hükümetin sağcı politikalarına değil, aynı zamanda kapitalizm ve ırkçılığa karşı da mücadele etmek zorunda olduğunu gösteriyor.
