Dünya yeni bir çağın eşiğinde dururken, veri egemenliği kavramı kritik bir savaş alanı olarak ortaya çıktı. Bu kavram, giderek dijitalleşen varlığımızın ürettiği devasa bilgi yığınları üzerindeki kontrol mücadelesini temsil ediyor. Özünde veri egemenliği, bilginin toplandığı ülkenin yasalarına ve yönetişimine tabi olması gerektiğini ileri sürmektedir. Ancak hata yapmayın, bu yalnızca bir yasal yetki meselesi değil. Bu, dijital geleceğimizin ruhu için verilen bir mücadele.
Çatışmanın etkileri geniş kapsamlı ve derin. Ekonomik rekabet gücü, ulusal güvenlik, mahremiyet hakları ve kültürel özerkliğin hepsi en azından şimdilik dengede duruyor. Verileri kontrol edenler, anlatıları şekillendirmede, davranışları etkilemede ve dijital etkileşimimizin koşullarını belirlemede benzeri görülmemiş bir güce sahipler. Bu güç geleneksel sınırları aşıyor ve dijital alanın yönetişim, ticaret ve sosyal etkileşim için giderek daha merkezi hale geldiği 21. yüzyılda devlet kavramımıza meydan okuyor.
Politika mühendisleri, gizlilik savunucuları ve bazı teknoloji sektörü liderleri de dahil olmak üzere veri egemenliğinin savunucuları, küresel teknoloji devlerinin ve yabancı hükümetlerin kontrolsüz gücüne karşı bir siper sunduğunu savunuyor. Ulusların vatandaşlarının verilerini koruyabilecekleri, yerel inovasyonu teşvik edebilecekleri ve benzersiz dijital kimliklerini koruyabilecekleri bir dünya öngörüyorlar. Potansiyel faydalar oldukça cazip: gelişmiş güvenlik, dijital altyapı üzerinde daha fazla kontrol ve veri odaklı endüstriler aracılığıyla ekonomik büyüme vaadi...
Söz konusu vizyonun zorlukları da yok değil. İnternet, doğası gereği küresel bir varlıktır. Bilginin sınırlar ötesine serbestçe akmasıyla büyür. Verileri ulusal sınırlar içinde tutma girişimleri parçalanma riski taşır ve potansiyel olarak dijital çağda inovasyon ve ilerlemeyi yönlendiren birbirine bağlılığın altını oyar. Dahası, veri egemenliği politikalarının uygulanması genellikle güçlü dijital altyapılara sahip daha büyük ulusların lehinedir ve potansiyel olarak mevcut küresel eşitsizlikleri daha da kötüleştirmektedir.
VERİ HEGEMONYASI İLE İLGİLİ DERİNLEŞEN SORUNLAR
Veri ve dijital gücün birkaç küresel teknoloji devi ve güçlü ulusun elinde toplanmasıyla karakterize edilen mevcut veri hegemonyası yaklaşımı, veri egemenliği ilkeleriyle tam bir tezat oluşturmaktadır. Veri hegemonyası hızlı teknolojik ilerlemeyi ve yenilikçi hizmetlerin yaratılmasını kolaylaştırırken, aynı zamanda önemli mahremiyet endişelerine, kitlesel gözetim potansiyeline ve dijital alanda ulusal ve bireysel özerkliğin aşınmasına yol açtı. Öte yandan veri egemenliği, bu gücü yeniden dağıtarak uluslara ve topluluklara verileri ve dijital kaderleri üzerinde daha fazla kontrol sağlamayı amaçlamaktadır. Teknolojik ilerlemenin faydalarının daha adil bir şekilde dağıtıldığı ve dijital alanda farklı kültürel ve ulusal çıkarlara saygı gösterildiği ve bunların korunduğu daha dengeli bir dijital ekosistem yaratmayı talep ediyor.
Genellikle veri egemenliğinin karşıtı olarak görülen "açık hükümet" kavramı, mevzu bahi tartışmaya başka bir karmaşıklık katmanı ekliyor. Yu ve Robinson'un belirttiği gibi "açık hükümet" terimi bazen hükümetin şeffaflığına, bazen de kamu hizmetlerinde yeni teknolojilerin kullanımına atıfta bulunarak muğlak hale gelmiştir. Bu belirsizlik, veri egemenliği ile açık ve hesap verebilir yönetişim ilkelerini dengeleme çabalarını zorlaştırabilir. Ayrıca, açık veri girişimleri, mahremiyet ve kamu şeffaflığı arasındaki ilişki Jaatinen tarafından tanımlandığı üzere karmaşık bir "aşk üçgeni" oluşturmaktadır. Açık veri şeffaflığı artırabilir ve inovasyonu teşvik edebilirken, özellikle veri egemenliği ilkeleri göz önünde bulundurulduğunda önemli gizlilik endişelerini de beraberinde getirmektedir. Politika yapıcılar, açıklığın faydalarını bireysel ve ulusal veri haklarını koruma ihtiyacı ile dengeleyerek bu rekabet halindeki çıkarları dikkatli bir şekilde yönlendirmelidir.
VERİ EGEMENLİĞİ NASIL KAZANABİLİR?
Yeni Zelanda'daki Te Mana Raraunga örneği, veri egemenliğinin kültürel haklar ve yerli bilgi ile nasıl kesiştiğine dair ilgi çekici bir örnek sunuyor. 2015 yılında kurulan bu Maori veri egemenliği ağı, yerli halkların kendi toplulukları ve kaynakları hakkındaki verilerin toplanması, sahiplenilmesi ve uygulanmasını kontrol etme haklarını savunmaktadır.
Te Mana Raraunga'nın kuruluşu, 2013 Yeni Zelanda Nüfus Sayımı sırasında doruğa çıkan Maori verilerinin kötüye kullanımı ve yanlış temsiline ilişkin uzun süredir devam eden endişelere bir yanıttı. Bu endişeler 2014 yılında Māori Eğitim Zirvesi ya da orjinal adıyla söyleyecek olursak Hui Taumata Matauranga'ya yol açmış, burada veri egemenliğine ilişkin tartışmalar ivme kazanmış ve nihayetinde ağın kurulmasıyla sonuçlanmıştır. Veri egemenliğinin sadece bitler ve baytlarla ilgili olmadığını, kültürel mirasın korunması, geleneksel bilginin korunması ve marjinal toplulukların dijital alanda nasıl temsil edildikleri konusunda söz sahibi olmalarını sağlamakla ilgili olduğunu güçlü bir şekilde hatırlatıyor.
Bu karmaşık ortamda yolumuzu bulurken, bugün veri egemenliği konusunda vereceğimiz kararların dijital geleceğimizi derinden şekillendireceğini kabul etmeliyiz. Riskler daha yüksek olamazdı. Bir avuç ulusun veya şirketin dünya verilerinin büyük çoğunluğunu kontrol ettiği dijital imparatorlukların ortaya çıkışını mı göreceğiz? Yoksa internetin küresel doğasını korurken ulusal egemenliğe saygı duyan daha adil bir yol mu çizeceğiz? Cevap ikili tercihlerde değil, rakip çıkarları dengeleyen incelikli, düşünceli yaklaşımlarda yatıyor. Kapsayıcı, uyarlanabilir ve hızlı teknolojik değişimle birlikte gelişebilen yönetişim çerçevelerine ihtiyacımız var. Bu çerçeveler sadece veri yönetiminin teknik yönlerini değil, aynı zamanda veri kullanımının etik sonuçlarını ve dijital politikalarımızın daha geniş toplumsal etkilerini de ele almalıdır.
Dahası, veri egemenliğini yalnızca ulusal çıkarlar merceğinden görme eğilimine direnmeliyiz. Birbirine bağlı dünyamızda, iklim değişikliğinden salgın hastalıklara kadar karşılaştığımız zorluklar küresel niteliktedir. Veriler bu zorlukların ele alınmasında çok önemli bir rol oynamaktadır, ancak bunu sınırlar ötesinde sorumlu bir şekilde paylaşmanın yollarını bulabilirsek. Ulusal ve kültürel egemenliğe saygı göstermeye devam ederken, verilerin kamu yararı için etik bir şekilde kullanılmasına olanak tanıyan uluslararası işbirliği mekanizmalarına ihtiyacımız var. Eğitim de bu yeni dijital ortamda merkezi bir rol oynamalıdır. Vatandaşlar olarak veri okuryazarı olmamız, sadece dijital teknolojileri nasıl kullanacağımızı değil, aynı zamanda veri izlerimizin sonuçlarını ve dijital alemdeki güç dinamiklerini de anlamamız gerekiyor. Ancak o zaman dijital geleceğimizi şekillendirecek önemli tartışmalara anlamlı bir şekilde katılabiliriz.
İş dünyası ise sınırsız veri toplama ve kullanma döneminin sona ermekte olduğunu kabul etmelidir. İleriyi düşünen şirketler, veri egemenliğini bir kısıtlama olarak değil, müşterileriyle güven inşa etmek ve gizlilik bilinci giderek artan bir pazarda kendilerini farklılaştırmak için bir fırsat olarak benimseyeceklerdir. Uyum sağlayamayanlar ise kendilerini tarihin ve düzenlemelerin yanlış tarafında bulma riskiyle karşı karşıya kalacaktır. Politika yapıcıların önündeki zorluk, inovasyonu boğmadan ya da küresel dijital müşterekleri parçalamadan ulusal çıkarları ve vatandaşların haklarını koruyan düzenlemeler yapmaktır. Bunun için daha önce görülmemiş düzeyde uluslararası işbirliği ve dijital çağ için geleneksel egemenlik kavramlarını yeniden düşünmeye istekli olmak gerekecektir.
İLERİYE DÖNÜK FİKİRLER
Bu kavşakta dururken seçeceğimiz yol, dijital alemin emperyal hırslar için yeni bir sınır mı yoksa küresel işbirliği ve inovasyon için ortak bir alan mı olacağını belirleyecek. Dijital imparatorluk için görünmez savaş kapımızda ve tarafsızlık bir seçenek değil. En yüksek değerlerimizi ve özlemlerimizi yansıtan bir dijital geleceği şekillendirmek için angaje olmalı, tartışmalı ve kararlı bir şekilde hareket etmeliyiz. Söz konusu olan, dijital çağda insan bilgisinin, özerkliğinin ve ilerlemesinin geleceğinden başka bir şey değildir. Küresel vatandaşlar olarak bu konularla ilgilenmek, hem hükümetlerden hem de şirketlerden şeffaflık talep etmek ve veri yönetimine yönelik etik, kapsayıcı yaklaşımları savunmak gibi bir sorumluluğumuz var.
Veri egemenliği için verilen mücadele sadece bilgilerimizi kimin kontrol ettiğiyle ilgili değil, geleceğimizi kimin kontrol ettiğiyle de ilgili. Bu mücadelenin derin öneminin farkına varmamızın ve ön saflarda yerimizi almamızın zamanı geldi. Çünkü bu görünmez savaşta, farkında olsak da olmasak da hepimiz birer savaşçıyız. Yarının dijital imparatorluğu bugün şekilleniyor ve bunun bir sömürü değil aydınlanma imparatorluğu olmasını sağlamak bizim elimizde.
