6 Şubat''ta merkez üssü Kahramanmaraş''ta meydana gelen 7.7 ve 7.6 şiddetindeki depremler, 10 ilimizde ağır yıkımlara neden oldu .
Ayşegül Aldinç, depremzede bir çocuğun yardım çalışmalarına teşekkür etmek için çizdiği resmi ''''Günümü Aydınlattı'''' notu ile paylaştı.
Sanatçı Ayşegül Aldinç, yaptığı paylaşımda afet sonrası yaşadığı ruhsal çöküntüyü kaleme aldı:
Bu resmi depremzede küçüğümüz yollamış semtimizin yardımlarına teşekkür için.
Günümü aydınlattı.????????❤️????
Nasılsınız?
Cevabını bu denli bilebildiğimiz bir soru olmamıştı.
Hiçbirimiz eskisi gibi değiliz.
Olamayız.
Delik deşik uykular, durup durup gelen ağlama hissi, sessiz sessiz akan gözyaşları, nefessiz kalmalar, konsantrasyon bozukluğu, hiç bi şeyden zevk almama hâli, ruhsal çöküntü.
Hoş geldin depresyon!
Empatik olmak cehennem.
Böyle hissedene “insan” deniyor ama.
Hem bu hissettiklerimiz yakınlarını, barklarını kaybedenlerin ümitsiz bir bekleyişle “rağmen” yaşamaya çalışanların hissettiklerinin yanında ne ki…
Onca korku körüklenirken sendromlarının arkasına sığınıp densiz laf sarfiyatlarını rütbelerin kurtarmadığı durumlar da gözlemleniyor.
Zerre sevmezdim.
Yanılmadım.
Günlük hayat akışı ise her halükârda devam etmek durumunda.
Yerle yeksan ruh halleriyle işlerine gidiyor insanlar.
Zorundalar.
Zorundayız.
Sektörel anlamda da “Başlıyoruz ama…” diyerek bedelli kıpırdanmalar mevcut.
Psikologların yoğun dönemidir diye düşünüyorum.
Hani teşbihte hata bulmazsanız Terzi söküğünü dikebiliyor mu böyle durumlarda bilemedim
Psikolog da insan.
Son yıllarda bizi psikolojik açıdan darmaduman eden öyle çok diziyle kodlandık ki;
danışan olmak da cesaret gerektirebilir öte yandan.
Benim hikayem senaryo olur mu endişesi?..
Bilemiyoruz.
Seçim önemli.
Ruh durumlarımızın kolay düzelmeyeceği bu hassas günlerde minnet hislerimizi şahlandıran, felaketimizi inayetleriyle saran yerli yabancı tüm kurtarıcılara, yardımseverlere, sivil toplum kuruluşlarına binlerce teşekkür.
Bu uğurda can veren Proteo’yu ve diğer kurtarma köpeciklerini de unutmuyoruz.
Tüyleri kadar ömürleri olsun.
Ümitlerin tükenmeye yüz tuttuğu bu günlerde, o karmaşa içinde umudunu kaybetmeden enkazın altından bir ses, bir nefes bekleyen perişan kardeşlerime mucize ve selâmet,
gidenlere gani gani rahmet diliyorum tüm kalbimle.
İlahi adaletin tecelli etmesini hiç bu kadar istememiştim.
Vay gidene…
Allah’ım konuyu biliyorsun!..
