İzmir’de önceki gün, meydana gelen 5.0 büyüklüğündeki deprem, şükürler olsun ki, can ve mal kaybına neden olmadıysa bile, yine bir “uyarı” niteliğini taşıyor. Ne var ki, her zaman tehdidi altında olduğumuz afetle mücadele durumumuzun çok zayıf olduğu sanki gözle görülüyor.
Kim ne derse desin, depreme hala hazır olmadığımız derhal anlaşılıyor.
Kaldı ki, “depreme hazır olmak” zaten “iddialı” bir anlam taşıyor.
Aslında, deprem olduktan sonra, “kurtarma çalışmaları”nın standardı önem kazanıyor.
Her şeyden önce, köprülerin, yolların, viyadüklerin, hastane, acil yardım binalarının yıkılmaması icap ediyor.
Sonra da mümkün olduğu kadar deniz ve hava trafiğinden yararlanma planlarının yeniden ele alınması bekleniyor.
Çoğu sismologlar, depremin her an vurabileceğini “defaatle” açıklamalarına rağmen, eskilerde çok yaygın olan, bireysel ilkyardım veya deprem çantalarından bile uzaklaşıldığı görülüyor.
Zaten depremden depreme, Türkiye’nin, özellikle İstanbul’un “kritik” durumu gündeme getiriliyor.
Halk telaşlanıyor fakat tedbirleri sorup soruşturmuyor.
Gerçekten de, 17 Ağustos 1999’dan beri “deprem fırtınası” estiriliyor, ama ne halk, ne devlet önlemlerini arttıramıyor. Son Van depremleri bunu acı bir şekilde ispatlıyor.
Tabii ki “deprem” hiçbir zaman gündemden düşmemeli, insanlarımız ve ülkemiz için büyük sorun sayılmalı...
Türkiye’de ortalama ayda iki depremin olduğu belirtiliyor. Faylar üzerindeki ülkemizde, “deprem tehlikesi” ile yaşamayı öğrenmeye çalışırken, ardı arkası kesilmeyen fısıltılar, hatta demeçler endişe doğruyor. Böylece “toplumsal bilinç”, korkuya dönüşüyor. Korku ise daima paniğe yol açıyor.
Benzetmek gibi olmasın ama deprem “ölüm”ü andırıyor. Elden bir şey gelmiyor.
Bizim, milletçe üzerinden çok duracağımız husus, “depremle ilgili alınması gereken önlemler”i bilip sıkı bir şekilde izlemekten hatta denetlemekten öteye gitmiyor.
Ara sıra önceki günki gibi, kendini ülkenin çeşitli yerlerinde veya İstanbul’da gösteren deprem, herkesin payına sorumluluk yüklüyor
Özellikle devletin, hükümetin ve belediyelerin bir numaralı sorunu, deprem görünüyor.
Kısacası önce birey, sonra kurum ve kuruluşlar, nihayet devlet, depreme karşı akılcı “acil” önlemler almalı. Denilebilir ki, deprem artık “ulusal güvenlik sorunu” olarak değerlendiriliyor.
Bu yüzden de, Türk Silahlı Kuvvetleri, depremi “seferberlik” ilan ederek hazır bekliyor.
Şimdi sıra kimdeyse ve ne yapması gerekiyorsa, daha da acele etmeli.
Sinyaller veriliyor. Büyüklük artarsa, kimse bu işin altından kalkamaz sanırız. Bu tür sorular, vatandaşın zihnini kurcalıyor.
Bir de vatandaşa düşen görevler bulunuyor.
