Bouvet’in batış anını anlatan Yarbay Worsley Gibson’un sözleri şöyledir; “Bouvet’in sancak tarafına yattığına dikkat ettim ve bunu McB’ye söyledim. Daha sözümü bitirmeden gemi daha fazla yatmaya başladı. Ağır yara aldığı belliydi. Çok da hızlı ileri gitmekteydi ve az sonra direkleri suya girdi, büyük bir duman ve buhar sütunu yükseldi ama herhangi bir patlama olmadı ve birkaç saniye sonra sulara gömüldü.
Bouvet’in batması Gaulios’in yaralanması ve tüm Fransız gemilerinin geri çekilmesi Türklerin moralini yükseltiyor. (Burada yazar Ergun Göze’nin 18.03.2005 tarihinde Halka ve Olaylara Tercüman gazetesinde yazdığı 18 Mart 1915 başlıklı yazısından bir anekdot aktaralaım: Her taraf toz duman içindeydi ki korkunç bir patlama Çimenlik Kalesi’ne düşen ve kale duvarını delen bir obüsü haber verdi. Çanakkale yanıyordu. 18 düşman zırhlısı, sayısız yardımcı gemiler Boğaz’ın iki yakasına ateş, kan ve ölüm kusuyorlardı. Saat 13.00’te Selahaddin Adil Bey bunalmıştı. Savaş iyi geçmiyordu. Bu arada Dardanos Bataryasına gönderdiği bir atlı, Hasan ve Mevsuf teğmenlerin top başında şehit oldukları haberini getirmişlerdi. Tankerdeki topçu kumandanına bu üzüntüyle; “Niçin denizde toplarınız su fışkırtmıyor?” diye sitemle sormuş; “Çünkü mermilerimiz suya değil düşman gemilerinin güvertesine düşüyor” cevabını almıştı.)
Saat 14:00’ten sonra savaş 6 İngiliz zırhlısı ile bataryalar arasında tekrar başlıyor. 15:15’te İrresistable zırhlısı Beyaztepe hizasında torpidoya çarparak yan yatmaya başlıyor. Makineleri su ile doluyor. Hareket edemiyor. Ocean zırhlısı imdada koşuyor. Onu geriye çekmek istiyor fakat akıntı iki gemiyi Anadolu kıyısına doğru sürüklüyor. Ocean da Bouvet’in batmakta olduğu yerde bir mayına çarpıyor. İki yaralı gemi Türk topçusunun ateşi altında boşaltılarak kendi hallerine bırakılıyor. Bu gemiler Çanakkale Savaşının son kılavuzları oluyor. Amiral de Robeck saat 17’de muhteşem armadadan geri kalan zırhlılara dönüş emrini veriyor. Çanakkale direnişinin ilk bölümü; İngiliz ve
Fransız armadasının yenilgisi ve Türklerin zaferi ile son buluyordu.
İki tarafın kaybı
18 Mart’ta Boğazı geçmek için 12 büyük zırhlı savaşa katılmıştı. Diğer gemilerden her biri az çok isabet almışlardı. Osmanlı kaybına gelince; Bataryalardan hepsi isabet almıştı. Boğazın girişindekiler susturulmuştu. İç bataryalardan da çok veya az yaralananlar olmuştu. 176 Kaptan 8’i kullanılmayacak duruma gelmişti. İnsan kaybı 40 ölü ve 74 yaralıdan ibaretti. Yaralılarınsa 18’i Alman’dı. İki tarafın da sahip bulundukları savaş güçlerine göre kayıplar önemli sayılamaz. İngiliz ve Fransız imparatorları engin servet kaynaklarına sahiptiler. Batan ve yaralanan gemilerini yerlerine kolaylıkla başkalarını koyabilirlerdi. Ne var ki, iki devletin normal kayıpları hiçbir suretle giderilemeyecek kadar ağırdı.
