Mehmey Akgün / Yeniçağ Ankara
Tüm dünyanın korona sebebiyle eve kapanması dijital teknolojilerin kullanımını da arttırdı. UNICEF’in tanımına göre dijital teknolojiler kullanılarak yapılan zorbalıkların genel adına siber zorbalıklar deniyor. Bu tür zorbalıklar sosyal medyada, mesajlaşma platformlarında, oyun platformlarında ve cep telefonlarında görülebiliyor. Hedef seçilen kişileri korkutmaya, kızdırmaya ya da utandırmaya yönelik olarak tekrarlanan bir davranış olarak karşımıza çıkıyor.
Sosyal medyada bir kişi hakkında yalanlar yaymak ya da utandırıcı fotoğraflar yayınlamak, mesajlaşma platformlarından incitici mesajlar ya da tehditler yollamak, başka birinin kimliğiyle başkalarına kötü mesajlar göndermek siber zorbalığa verilebilecek örnekler arasında yer alıyor.
Yüz yüze zorbalık ve siber zorbalık çoğu kez birlikte gerçekleşiyor ancak siber zorbalık geride dijital izler bırakıyor. Siber zorbalık ruhsal anlamda kızgınlık, mahcubiyet, aptal yerine konma hissi ve öfke yaratıyor. Duygusal anlamda ise utanç hissi ya da sevilen şeylere karşı ilgi kaybı yaratabiliyor. Fiziksel anlamda da yorgunluk, karın ağrısı ve baş ağrısı gibi semptomlar gösteriyor.
Komik duruma düşme ya da başkaları tarafından rahatsız edilme endişesi insanları sorunu dillendirmekten ya da çözmeye çalışmaktan alıkoyabiliyor. Aşırı örneklerde ise siber zorbalık insanların kendi yaşamlarını sonlandırmalarına kadar gidebiliyor.
