Sezgin’in müzikle olan ilişkisi, küçük yaşlarda başlamış ve onu yüce bir sanatkâr olma yolunda şekillendiren ustalarıyla hayat bulmuştur. Onun müzikal yeteneklerini erken yaşta fark edenler, Sezgin'in bu yeteneği ile Türk müziğine damgasını vuracağını tahmin ediyordu. Bekir Sıdkı Sezgin'in en büyük şansı, çocukluğunda müziğe olan ilgisini fark eden bir aileye sahip olmasıydı. Babası İsmail Hakkı Sezgin, genç Bekir Sıdkı'yı bu alanda destekleyerek onun müzik eğitiminin temellerini atmasına katkıda bulundu. Ancak, Bekir Sıdkı Sezgin'i gerçekten büyüten ve geliştiren müzik dünyasındaki ustalardı.
Bekir Sıdkı Sezgin’in müziği böylesine derinden kavramasında, hocalarının rolü inkâr edilemez. İlk olarak, geleneksel Türk müziğinin büyük ustalarından Münir Nurettin Selçuk ile tanıştı. Selçuk, Sezgin’in sesinin potansiyelini fark etti ve onu bir çırak gibi yetiştirdi. Sezgin, Selçuk'un titiz eğitimi altında sesini ve üslubunu mükemmelleştirerek sanatında büyük bir ustalık seviyesine ulaştı.
Bir diğer önemli hocası da Refik Fersan’dır. Ud sanatçısı ve bestekâr olan Fersan, Sezgin’e Türk müziği makamlarını ve üslubunu derinlemesine öğretmiştir. Fersan'ın titiz eğitimi, Sezgin’in müziğine kattığı eşsiz derinliğin önemli bir kaynağı olmuştur. Sezgin’in bir başka önemli hocası da Neyzen İhsan Özgen’dir. Onunla çalıştığı yıllar boyunca Sezgin, sadece sesinin kontrolünü öğrenmekle kalmadı, aynı zamanda ney gibi zor bir enstrümanı da büyük bir ustalıkla çalmayı başardı.
Bekir Sıdkı Sezgin'in en büyük özelliklerinden biri de öğrenciliğe olan açık ve mütevazı tavrıydı. Hocalarından aldığı bilgileri en iyi şekilde özümsedi ve hayatı boyunca müziğe olan bağlılığını hiçbir zaman yitirmedi.
Bekir Sıdkı Sezgin’in müziğe yaklaşımı, derin bir anlama ve yorumlama yeteneği üzerine kuruluydu. Sesindeki duygu ve yoğunluk, dinleyenleri adeta farklı bir âleme götürürdü. Onun en çok bilinen icralarından biri, klasik eserleri modernize etmeden, onların orijinal haline sadık kalarak seslendirmesiydi. Sezgin’in bu tutumu, onu Türk müziğinin en saygın sanatçılarından biri yapmıştır.
Sezgin, sadece bir icracı değildi; aynı zamanda bestekârlığı ile de ön plana çıkan bir sanatçıydı. Kendi besteleri ve klasik eserlere getirdiği yorumlar, onun müzikal anlayışını ve yeteneğini gözler önüne serer. Özellikle Türk müziğinin en zor makamlarından olan Acemaşiran, Rast ve Neva makamlarındaki eserleri büyük bir ustalıkla seslendirmiştir.
Müziğinde teknik üstünlük kadar duygusal derinlik de barındıran Sezgin’in eserleri, dinleyenlerin ruhuna işleyen bir etkiye sahiptir. Dinleyicilerin onun sesiyle bir araya geldiklerinde hissettikleri bu derin bağ, onu zamansız kılan en önemli unsurlardan biridir. Sezgin’in sesi, tıpkı büyük bir hikâye anlatıcısı gibi, her notasında bir hikâye barındırır ve dinleyicilere içsel bir yolculuk sunar.
Sanatçının yaşamı ve eserleri üzerine pek çok uzman, onun Türk müziği üzerindeki etkisini değerlendirmiştir. Türk müziği araştırmacısı, müzikolog Prof. Dr. Ahmet Hakkı Turabi ise Sezgin’i şu sözlerle anlatır:
“Sezgin, sadece müziğiyle değil, aynı zamanda insana olan sevgisi ve mütevazı duruşuyla da iz bırakmış bir sanatçıdır. Onun Türk müziğine kattığı sadelik ve samimiyet, bugün hala birçok müzisyen için bir rehber niteliğindedir.”
Bekir Sıdkı Sezgin, hayatı boyunca sanatı ile özel yaşamını dengede tutmayı başarmış bir sanatçıydı. Ailesi, Sezgin’in sanatına olan tutkusunu her daim desteklemiş ve ona ilham kaynağı olmuştur. Özellikle eşi ve çocukları, onun en büyük destekçileri arasında yer almıştır. Sezgin, ailesiyle kurduğu sıcak bağlar sayesinde müziğe olan sevgisini daha da büyütmüş ve sahnede daha güçlü bir varlık sergilemiştir.
Sanat hayatındaki başarısının yanında, Sezgin’in mütevazı kişiliği ve insanlara olan yaklaşımı da onu unutulmaz kılan özelliklerden biridir. Hayatını sanata ve insanlara adayan bu büyük sanatkâr, sadece bir müzisyen değil, aynı zamanda bir yaşam öğretmeniydi. Onun yaşamındaki bu özel anlar, sanatını besleyen en önemli unsurlardan biri olarak görülür.
Bekir Sıdkı Sezgin, sanat yaşamının son dönemlerinde sağlık sorunlarıyla mücadele etmesine rağmen müzikten hiçbir zaman kopmadı. Özellikle ölümünden önceki yıllarda, öğrencilere ders vermeye ve müziğin inceliklerini öğretmeye devam etti. Son konserlerinden birinde, yorgun ama hâlâ tutkulu bir sesle sahnede yer alan Sezgin, dinleyicilere veda eder gibi bir performans sergilemişti. 1996 yılında hayatını kaybeden bu büyük sanatçı, geride bıraktığı eserler ve yetiştirdiği öğrencilerle hala yaşamaya devam ediyor.
Sezgin’in hayatı ve sanatı üzerine yazılan eserlerden en dikkat çekeni, ünlü müzik yazarı Yılmaz Öztuna’nın onun hayatını ele aldığı kapsamlı çalışmasıdır. Öztuna, Sezgin’in müziğe olan bağlılığını ve hayatının bilinmeyen yönlerini derinlemesine incelemiştir. Bu eser, Sezgin’i daha yakından tanımak isteyenler için önemli bir kaynak olarak kabul edilmektedir.
Sonuç olarak, Bekir Sıdkı Sezgin, Türk müziğinin ruhunu ve derinliğini en iyi şekilde yansıtan nadir sanatçılardan biridir. Onun sanatı ve yaşamı, dinleyicilerine her zaman ilham vermeye devam edecek. Onun sesi ve duygusu, müzik dünyasında yankılanmaya, ruhları aydınlatmaya devam ediyor.
