WebTekno''dan alınan bilgilere göre en çok I. Dünya Savaşı''nda görülen mermi şoku adı verilen travmanın temel sebebi aslında yoğun disiplin ve baskıdır. Daha küçük yaşlarda savaşmak zorunda kalan askerler akıl sağlığını yitirecek duruma gelmişlerdir ve bu durum jest ve mimiklerine yansımıştır.
Mermi şoku (shell shock), ilk defa Britanyalı Psikolog Charles Samuel Myers tarafından I. Dünya Savaşı sırasında tanımlanmıştır.
İngiliz askerleri savaştan sonra kulak çınlaması, hafıza kaybı, baş ağrısı, baş dönmesi, titreme ve gürültüye karşı aşırı duyarlılık gibi belirtilerle doktorların kapısını çalmışlar ancak vücutlarında herhangi bir yara izine yada bu semptomları gösterecek fiziki müdahaleye rastlanmamıştır.
"Mermi şoku" yaşayan askerlerin fotoğrafları, savaşın en rahatsız edici halini göstermektedir. Çünkü askerler bombardıman altında kalma, yakın arkadaşların feci bir şekilde ellerinde ölmesi, yetersiz beslenme ve uyku, ölüm korkusu gibi faktörlerin neden olduğu yoğun paniğin bir sonucu olarak ortaya çıkan çaresizlik, akıl yürütememe, uyuyamama, yürüyememe, konuşamama gibi sorunlar yaşamış, anlamsız hareketler yapmıştır.
Johns Hopkins Üniversitesi tarafından 2015 yılında yapılan araştırma, patlayıcılara maruz kalan savaş gazilerinin beyin dokularının karar verme, hafıza ve akıl yürütmeden sorumlu alanlarında bir yaralanma olduğunu keşfetti.
Mermi şoku vakası görülmesine rağmen askerlerin yaklaşık %75''i uzman tedavisi için hastaneye sevk edilmeden tekrar askere gönderilmiştir. Bazı doktorlar, askerlerin mermi şokunu tedavi etmek için acımasız yöntemler uygulayıp "Bu odadan çıkmayacaksın. Ta ki eskisi kadar iyi konuşana kadar..." gibi ifadeler kullanıp tek bir odaya hastaları kilitlemişlerdir.
Mermi şokuna maruz kalan erkeklerin bir kısmı firar ve korkaklık gibi askeri suçlardan yargılandı ve hatta idam edilmiştir.
