Bu bir insan sayımı aslında... Ankara’da insan sayımı... Şehirlerine gelmek zorunda kalmış Türkmen kardeşlerinin dramını görünce veya duyunca, yediği yemekten, giydiği elbiseden, oturduğu evden, bindiği arabadan utananların sayımı... “Bizim bir millet olma vasfımız niye bu kadar zedelendi?” diye dertlenenlerin sayımı...
‘Bu feryadı sen duymazsan kimse duymaz’ demiştik on beş gün önce... Derdimiz Ankara’ya gelmiş Telafer Türkmenleriydi... Son nefesteler ve önümüzdeki kışı çıkarabilecek dermanları yok... Önlerinde üç ihtimal var: Ya IŞİD’in elindeki Telafer’e geri dönecekler, ya bu kış perişan olup, sefalet, hastalık ve kırımlar gerçekleşecek, ya da kardeşleri onlara sahip çıkacak, ekmeklerini bölüşecek...
Hırsızlık, namussuzluk, dilencilik karakterlerinde yok... Tek bekledikleri sığındıkları bu topraklarda kardeşlik... İnsan düşündükçe huzursuz oluyor: Acaba Anadolu Türklerinin bir kısmı çaresizlikle onların yaşadığı yerlere sığınmış olsaydı, böyle mi ağırlanırlardı diye? Kimi insafsız emlakçılar dolandırabilirler miydi kardeşlerini? O emlakçıları Telafer’de gezdirirler miydi? Haftalık 100 TL’ye Türk çalıştıran ucuz iş gücü uyanıklarını rezil etmezler miydi? Kardeşlerinin bebeklerini hastanelerde rehin bıraktırırlar mıydı? “Parayı ödemezseniz, sizi sınır dışı ettiririz?” diye tehdit eden yöneticilere o hastaneleri zindan etmezler miydi? Onları boynu bükük bir şekilde işgal altındaki topraklarına geri döndürürler miydi?
Öncelikle Türkmenlere elini uzatanlara teşekkür edelim... İş veren vatandaşlarımız oldu, maddî yardımda bulunmak isteyenler, giyecek gönderenler, yiyeceklerini paylaşanlar... Burada Yunus Dümen Bey’i zikretmeden geçmeyelim... Diğer çabalarının yanı sıra çok pahalı ürünler olan protez bacak temini konusunda elinden gelenin fazlasını yaptı...
Büyük yük doktorlar, öğretmenler ve diğer kamu çalışanları gibi tamamen gönüllülerden oluşan Abidinpaşa’daki Türkmenevi yöneticilerinin üzerinde... “Neredeyse elbiselerini çıkarmışlar, Türkmen kardeşlerimizin acılarını giymişler üzerlerine ama bu yük o idealistlerin çok daha uzun süre kaldırabilecekleri bir yük değil” demiştik...
Bu kardeşlerimizin de nefesi tükenebilir... Yardımlar var ama yeterli değil... ‘Ensar’ ruhuna ve millî bir seferberliğe ihtiyaç var... Önceki gün ilgili kardeşlerimiz aradı... Geri dönüşlerin arttığını söyledi... Çünkü IŞİD geri dönmeyen özellikle kalifiye kişilerin diğer aile fertlerini öldürmekle, kadın ve kızları cariye yapmakla tehdit ediyor... Buna Türkiye’deki çaresizlik ve hayal kırıklığı eklenince belirsizliklerle dolu hayata yeniden yolculuklar başlıyor... Dedikleri gibi en azından “Kadın ve kızların dönmesine razı değiliz. Çünkü şehadet en iyi ihtimal”!.. Durum bu kadar vahim...
Kardeşlerine ellerini uzatanlar sadece milliyetlerinin değil, insanlıklarının ve dinlerinin de gereğini yapıyorlar... Üç kız kardeşin meselesini aktardılar... Ana babaları yok... Ağabeyleri de şehit... Ankara’da uzak bir akrabalarının yanına sığınmışlar ve çok zor durumdalar diye haber geldi... Sağ olsun Hakan Alan Bey yetişti imdada... Önce Almıla Hanım’ın gayretiyle güvenli bir yerden ev bulundu, Hakan Alan yıllık kirasını ayarladı, şimdi ev donatılacak...
Hakan Alan deyince özel bir parantez açmamız gerekiyor... Feryadı duyduğundan beri neredeyse kendini bu işe vakfetti... Türkmen kadınların çanta imalatı gibi evlerinde yapabilecekleri işler buluyor, defter imalatı için alt yapı hazırlıyor, matbaalarda Türkmenleri işe yerleştiriyor, ev arıyor, insanları harekete geçiriyor, hastanelerdeki Türkmen bebeklerin hesabını sürüyor, kendi işlerini ihmal pahasına çırpınıyor...
İstiyoruz ki daha fazla Hakan Alan’lar çıksın, Türkmenevi kahramanlarının yüküne omuz versin... Kardeşlerimiz bu coğrafyada itilip kakılmasın, daha fazla üzülmesin, kırılmasın... Bu Ramazan onların olsun... Eskimişimizden ya da artanımızdan değil, Allah için yenimizden ve sevdiğimizden vererek, bu Ramazan’ı onların acılarını hafifletmek için değerlendirelim...
Biliyoruz ki, bu kış onlar kırılırsa, gerçekte kırılan milliyetimiz, insanlığımız ve Müslümanlığımız olacak... Ankara uyuma, kardeşine sahip çık...
