Hayatım boyunca Atatürk’ten ilham aldım
Yazarımız Altemur Kılıç’ın 1944’te Robert Kolej’in son sınıfındayken yazdığı ve o yıl Cumhuriyet Bayramında Kolej sahnesinde oynanan piyesi “İnsanlar Niçin Yaşarlar?” Çanakkale Zaferi’nin 93’üncü yıldönümünde Alanya Kültür Merkezi’nde bütün ülke yörelerinden gelen gençlerin kurduğu bir grup tarafından sahneleniyor. 17 Mart’ta gösterime girecek ve 18 Mart’ta galası yapılacak olan oyun 4 gün boyunca temsil edilecek.
Kılıç, eserini anlatıyor
Robert Kolejin son sınıfında,19 yaşımda iken yazmıştım. Arnavutköy Kız Kolejinde 29 Ekim 1944’te, sahneye konan bu piyesin adı: “İnsanlar Niçin Yaşarlar?” İlk perdesi 1915’de Çanakkale savaşları esnasında bir siperde; İkinci perdesi 1919’da, İstanbul’da Mütareke günlerinde işbirlikçi bir Paşanın konağında; son perdesi de 1920’de Kurtuluş Savaşı esnasında, Ankara’da bir evde geçer... Piyes ilk defa 1944 Cumhuriyet Bayramında, 3 kez temsil edildi... Ve beğenildi! Babam ve benim için bu temsilin özel bir anlamı vardı. O Çanakkale savaşında Alçıtepe muharebesinde piyade subayı iken ve takımıyla süngü hücumuna kalkarken, ayağından yaralanmıştı... Amcam, Mustafa Kemal’in Emir Subayı Muzaffer Kılıç da, Çanakkale savaşında görev yapmıştı! Onların savaş hakkında anlattıklarından bilgi ve ilham aldım. Zaten, bugün iftiharla sürdürdüğüm “Milliyetçiliğimin” de kaynakları Mustafa Kemal, babam ve amcamdı!
Piyesteki ünlüler
Son perdedeki ev, ailemin Kurtuluş Savaşı esnasında Ankara’daki evi idi. Mülazım Tarık bendim ve ona düşüncelerimi söyletiyordum. Mülazım Tarık’ın, Mülazım Faruk’la sevdikleri aynı Selin, o günlerdeki kız arkadaşımdı! Halen Antalya’da yaşıyor. Oyunu sahneye Avni Dilligil koydu. Sonraları ünlü bir tiyatro sanatçısı olan Şirin Devrim, sahneye ilk defa bu piyeste çıktı. O şimdi, New York’ta... Ünlü tiyatrocu Tunç Yalman, Faruk rolünde idi... Eski İstanbul Belediye Başkanı Ahmet İsvan da Tarık! “Mehmet Akif’in, meşhur “Çanakkale Şehitleri” şiirini, sahne gerisinden Bülent Ecevit okumuştu...
Milliyetçilik onurlu insanları alçaklardan ayıran yüceliktir
84 yaşımdayım...
Milliyetçiyim...
Öldükten
sonra da böyle anılmak isterim
“İnsanlar Niçin Yaşarlar?” Bu sorunun cevabı piyeste ifade ediliyor: “Milletleri için yaşarlar ve gerektiğinde milletleri için ölürler!” Bu benim 1944’teki inancım, 2008’de de aynen devam ediyor... Bazılarının dediği gibi, “milliyetçi palavra” değil... Sadece Türkler değil başka ülkelerdeki insanlar da milletleri ve vatanları için savaşırlar ve ölürler! Bu, insanı diğer mahlûkattan, onurlu insanları, alçaklardan ayıran bir yücelik! 84 yaşımda ben öyle olmaya çalışıyorum! Öldükten sonra da böyle anılmak isterim. İşte bugün “İnsanlar Niçin Yaşarlar?” piyesinin Alanya’dan sonra da başka yörelerde sahneye konması hayatımın anlamı olacak... Bana ve piyesime dostlarım, çeşitli kuruluşlar maddi, manevi, destek verdiler. Özellikle, temsili himayesi altına alan Alanya Gazeteciler Cemiyetine ve Başkanı Mehmet Ali Dim’e teşekkür borçluyum.
1944’teki temsil sonrası babam Kılıç Ali beni alnımdan öperek tebrik etmişti
