Son bölümde işlenen hayali “yargı”sahnesi bunun iyi bir örneğiydi.Amerikan mahkemelerini aratmayan yargıçlı, jürili, teatral savunmalı sahnede Poyraz ve Ayşegül’ün aşkı yargılanıyordu. Seyirci hem diyaloglardaki mizahi unsurlarla keyifli dakikalar yaşadı, hem de ikilinin benzersiz aşklarının geçmişine yeniden tanık oldu. Bizde komedi dizileri zama zaman absürd denebilecek çizgiye gelip, seyirciyi koparabiliyor. Aksiyon ya da dram dizileri de, yine gereksiz abartılarla aynı akıbeti yaşayabiliyor. “Poyraz Karayel”de hem kahkahalarla gülme, hem hüzünlenme, hem de heyecanlanma şansınız var. Senaryo doğru ilerliyor, yönetmen abartıya kaçmıyor ve ortaya iyi bir iş çıkıyor.
