Provokasyonmuş... Dış güçlermiş... Atatürk’ün resminin yanında bilmem kimin resmi varmış... Vatan bölünürken neredeymişler... Reyhanlı’da insanlarımız öldürülürken neredeymişler...
Yukarıdaki söylemler sadece AKP’nin ekmeğine yağ sürer. Fotoğrafın bütününü görmeyenler, teferruata takılıp dururlar. Meydanlarda, caddelerde insanların vücutlarına bağladığı, ellerinde salladığı binlerce Türk bayrağını görmezler de kendini bilmez birkaç kişinin Atatürk’ün yanında Öcalan’ın resminin bulunmasını mesele ederler. Madem provokasyondan şüpheleniyorsun, bu iki resmin yan yana getirilmesinin provokasyon olabileceğini niye düşünmüyorsun da günlerce süren büyük bir direnişe gölge düşürüyorsun.
Taksim’deki Gezi Parkı, dolayısıyla bütün yurda yayılan gösteriler hiç şüphesiz kendiliğinden gelişen bir direnişin sonucudur. Başka bir ifadeyle bardağı taşıran damladır. Milletin içinde birikmiş olan öfkenin dışa vurumudur. Elbette yine hiç şüphe edilemez ki kendiliğinden gelişen büyük gösteriler içine de provokatörler sızar. Peki, kışkırtıcılar sızacak diye millet gerektiği zaman tepkisini göstermeyecek mi? “Biz orada yokuz” deyip kenara çekileceğinize tepkilerin öncülüğünü yapsanız kışkırtıcılara meydanı bırakmamış olursunuz.
Milliyetçilik ayaklar altında diyenlere karşı siz ne yaptınız? Binlerce insanın katlinden mahkûm olmuş teröristbaşı ile devlet yetkilileri görüşürken siz ne yaptınız? Devletin memurları birilerinin talimatıyla teröristbaşının mesajlarını posta tatarı gibi Kandil’e taşırken, Avrupa’daki teröristlere taşırken siz ne yaptınız? Teröristbaşının misakı milli yutturmacalı mesajı güvenlik güçlerinin himayesinde meydanlarda okunurken siz ne yaptınız? Evet bütün bunlar olurken siz, nutuk atmaktan başka ne yaptınız? Şimdi çıkmış, tepki koyan on binlere laf ediyorsunuz. Birikmiş tepkinin öncüleri olacağınıza AKP’ye yine can simidi uzatıyorsunuz. Ve elbette AKP’nin başından da kocaman bir aferin alıyorsunuz. Benden de size kocaman bir aferin!
AKP’nin ülkeyi bölünmeye götürdüğünü siz iddia etmiyor musunuz? Eğer bu doğruysa ne yapmanız gerekir, bir düşünün bakalım. Öyle ya, bir ülkenin bölünmesinden daha vahim ne olabilir? Bu kadar vahim bir suçla itham ettiğiniz iktidara karşı öncelikle sizin en büyük direnişi göstermeniz gerekmez mi? Kendinize mi güvenmiyorsunuz, gücünüz mü yetmiyor? Yoksa ülke bölündükten sonra mı harekete geçmeyi düşünüyorsunuz? Sizin zihninizin arkasındaki gerekçeyi bilemem. Ama hiç olmazsa bırakın da bu kadar farklı grupları bir araya getiren bu sürekli ve büyük direniş birilerine ders vermeye devam etsin.
Ne yani, birileri durmadan ağzını doldura doldura bize hakaret edecek; benim, benim, benim... diye milletin yarısına tehditler savuracak ve biz, aman işin içine dış güçler karışır, provokatörler sızar diye elimizi kolumuzu bağlayacağız, öyle mi? Demokratik tepkinin bin bir türlüsü var. Çadır kurarsın, uyku tulumuna girip sabahlarsın, meydanları temizlersin, bayrakları donanıp pankartları açarak yürürsün. Bölücüleri, yardakçılarını ve iş birlikçilerini lanetlersin. Her gün meydanları doldurup tepkinin gücünü gösterirsin. Kendine güveniyorsan da dış güçlerin oyununa gelmezsin; kışkırtıcıları arana sokmazsın.
Ben bu ülkenin bölünmeyeceğine elbette inanıyorum. Ama birilerinin bölme niyet ve teşebbüsü içinde olmadıklarını düşündüğümden değil. Milletin direnişi sebebiyle bölünme olmayacağına inanıyorum. Milletin direnişi sebebiyle Türk adının yok edilemeyeceğine, “Ne mutlu Türküm diyene!” kutlu sözünün silinemeyeceğine inanıyorum. Ama hangi millet?... Gerekli direnişi gösterebilen millet. Siz öncü olabilirseniz sizin öncülüğünüzdeki direniş sayesinde. Fakat siz öncü olmayı kabul etmez, geri durursanız sizden başka direnç odaklarının çıkmayacağını mı sanıyorsunuz? Siz direnmezseniz, elbette bu memleketin, vatanını, milletini seven sizden başka insanları da var. Hiç beklemediğiniz bir zamanda, hiç beklemediğiniz bir yerde ve hiç beklemediğiniz bir sebeple topluluklar harekete geçer ve meşru, demokratik direniş yollarıyla her türlü belayı akamete uğratır. Siz de uzaktan seyredersiniz.
