Babamı ağlarken, bir defa gördüm. Çaresizliğine gözyaşı döküyordu. Birşey yapamamamın üzüntüsünün dışa vurumuydu bu. Nereden geldikleri belli olmayan güruh ellerindeki fırın odunlarıyla önlerine gelen her şeye saldırdılar. Buzdolapları balkonlardan atıldı. Gardıroplar, büfeler parça parça edildi. Ne kadar azınlık evi ve iş yeri varsa yağmalandı. Gadre uğrayanların tek özelliği Müslüman olmamalarıydı. Haliç-Fener'de Vodina ile Kiremit caddelerinin kesiştiği köşede küçük bir dükkan vardı. Toprağı bol olsun, Filip Filipandis'indi. Üst katında da otururdu. Neden sonra koruma için gönderilen askerlerden birinin elini, parçalanmış vitrinden içeri soktuğunu gördüm. Rafta unutulmuş "Hususi Kokulu" paketlerinden ikisini cebine attı. Filip, tütün ürünleri, ekmek ve gazete satardı. En önemli yanını ben biliyordum. İstiklal Harbi'nin kırmızı kurdeleli madalyasına sahipti. Başta Yunanlılar olmak üzere işgal kuvvetlerine karşı savaşmıştı. Çerçevelettiği "Sağlık Çavuşu" belgesi, nasılsa duvarda kalmıştı. Makedon kökenliydi!
...
Başka yerlerden gelip Beyoğlu, Şişli, Fener ve Balat'ı mahvedenlere bir şeyler anlatmak mümkün olmadı. Vaso, Kleanfi, Yorgo, Meri Teyze pek çok dostumuz bizim eve sığınmıştı. 4.5 katlı binanın her tarafı dolmuştu. Günlerce tahta merdivenlerde uyukladılar. Terzi Irakli Puli devamlı gözyaşı döktü. Semtin bıçkın delikanlıları birleşip bir başka bakkal Apostol Mistiloğlu'nu kurtardılar. Evi ve iş yerinin etrafına bedenlerinden duvar ördüler. Bu Rum genci gerçekten seviliyordu. Ne yazık ki onu da 1963'ten sonra İsmet İnönü'nün uygulamaları Yunanistan'a gönderdi. Aynı şekilde arkadaşımız Davut Yürek, adını David'leştirerek İsrail'e göç etti. Sonuçta azınlıklar kaçmak zorunda bırakıldılar. Okulları birer birer kapandı. Gitmemekte direnenlerin sayısı her geçen gün azaldı. Hayatta kalanların pek çoğuyla bağlantım kesilmedi. New-York'a her gittiğimde, benden istenen mevsim meyveleridir. Örneğin papaz erikleri için JF Kennedy'de ceza ödedim. Antep fıstıklı lokumları kavga ederek gümrükçülere kaptırmadım. Norayr Taşçı ile 5. Cadde'deki Rober'in "Sen ıhlamurlardan fazla aldın" dalaşına kahkahalarla tanık oldum. En çok da "çam sakızı çoban ağda" taşıtmalarına şaşırdım. Dünyanın bu konuda en iyi ürünlerinin yapıldığı ABD'ye ilkellerini soktum. "Niye istiyorsunuz bunları?" diye sorduğumda aldığım cevap ilginçti; "Bizim karılar buna alışık". Belçika'da, Fransa'da bu topraklardan gitme eski dostlarım var. Tercüman'ın hatta Babıali'nin en önemli baskı ustası Hosep Karslı'nın oğlu Murat Kanada'da. Beşiktaş'ın şampiyon olduğu gün Arjantin'in Mardel Palata'sından kutlama mesajı alıyorum.
...
Allah bize bir daha 6-7 Eylüller yaşatmasın. Kimseyi vatanından ayrı koymasın. Güneyimizden iltica edenlerin duygularını sanırım en iyi ben anlayabiliyorum. Onlarınki beterin beteri. Dört bir yandan gelen saldırıların tehdidini de yaşıyorlar. Tıpkı Ata Ninem ve ailesinin Kafkasya'dan kaçışları gibi.
Balıkçının şansı
Tesadüfler ile şans unsurunun bu kadar iç içe geçtiği maçın sonucuyla kimse övünmesin. Hırvatistan'ın sadece ilk yarıda üç topu direkten döndü. Çalhanoğlu'nun baraja çarpan topu da gol olunca 1-1'lik beraberliği kurtardık. Sahaya sürülen oyuncularımızı değerlendirmek zor. Sayıyorum, sayıyorum üç kişi kalıyor; "Volkan Babacan, Mehmet Topal, Okay Yokuşlu". Dilerim, Fatih Terim'in yeni bir şans dönemi başlamış olsun. Yine de ona bir tavsiyede bulunacağım; "Gençleri kazan ama Arda Turan, Selçuk İnan, Caner Erkin, Gökhan Gönül, Burak Yılmaz, Hakan Balta'yı elinin altında bulundur". Bunlar kırkında değil. Sana yine lazım olacaklar.
Bu arada TV8'i unutmayalım. İlk defa bir futbol maçına bu kadar iyi organize olmuşlardı. Rıdvan Dilmen'i de özlemişiz.
***
ÖZEL NOT: Halit Çelik'i kaybettik. Bu arkadaşımızın gazetecilik yıllarının önemli bölümünü birlikte yaşadık. Sigaranın zararlarına örnek istenirse, onu gösterebilirim. Halit'in vefatını Ali Öncü kardeşim bildirdi. Gerçekten çok üzüldüm. Mekanı cennet olsun.
